Ikaw naga sidlak sa walay kahumanang kahayag

Sa hangin ang imong gugma naga padayag

Naga hinaot na ang imong importansya ma butyag

Ikaw ang naga hatag ug kinabuhi sa kadaghanan

Ikaw ang napuno sa kalipay na walay kahumanan

Sa imong paghikap kabaskog ang madangpan

Kay tungod ikaw ang bahandi na labaw pa sa bulawan

Ang imong pangamoyo wala nila madungog

Apan ang uban kanila nagpabiling hungog

Kay tungod sila mga taong hakog

Mga dalo sa gasa na kanimo makurimog

Ang imong mga kausaban wala ba nila damha?

Ang imong mga importansya gikalimtan na ba nila?

Ugaling tungod niini daghang nabalaka,

Ang mga tao ug ang mga hayop ug niining kalibutana

Hinuon ikaw nagpabaling mahigugmaon sa tanan

Unsaon nalang kung usa ka adlaw imo kaming layasan?

Aduna pakahay kinabuhi nga madangpan,

Para sa mga umaabot nga henerasyon niining kalibutan?

Ako kanimo kanunay magapasalamat

Ang imong gugma na walay kabutangan sa ka parat

Ako kanimo kanunay maghimo ug sulat

Kay ikaw ra ang akong nag-inusarang dagat